29 oct 2007
9 oct 2007
6 ago 2007
CXILIANO ESTAS MEMBRO DE UEA-ESTRARO
Hodiau estis disdonita la rezulto de la vocxdonado de la komitatanoj de Universala Esperanto-Asocio. Ekde nun kaj por la venontaj tri jaroj, nia samideano José Antonio Vergara membros en la UEA-Estraro.
Li farigxis do la unua cxiliano, kiu partoprenas en la pinta organo de la Esperanto-Movado tutmonda.
Ekde via lando, ni elkore gratulas vin Toño, pro via sukceso en la balatado!!!
23 jul 2007
24 jun 2007
8 jun 2007
INVITACION AL 7° ENCUENTRO NACIONAL DE ESPERANTO
El programa para este brevísimo encuentro ha sido ideado para reiniciar el funcionamiento de la Asociación a nivel nacional, y en consideración a que no existe mucho dinero disponible para hacer uno más extendido. El Encuentro no tiene costo de participación.
EL PROGRAMA
10 a 12 AM Exposición de material y curso para principiantes.
12 a 14 PM Almuerzos ( colación vale $2.000, café $450, no son proporcionados por la organización)
14:30 a 15.15 Historia del Movimiento en Chile (por José Antonio Vergara, ponencia a presentarse en Yokohama durante el Congreso Mundial de Esperanto)
15.30 a 16.15 Situación de la Enseñanza de Idiomas en Chile: Francés y Alemán amenzados por el Inglés. Ponencia de la Comisión de Profesores de Idiomas Extranjeros del Colegio de Profesores de Chile.
17.00 a 17.45 Situación de los Idiomas de los Pueblos Originarios en Chile. Ponencia de la Corporación Nacional Indígena. ( por confirmar) En caso de no ser confirmada la ponencia, se hará un trabajo en grupos sobre como mejorar la situación del esperanto en Chile, y la situación de la Asociación Chilena de Esperanto, e implementación del Plan Estratégico de UEA en Chile.
18.00 a 19.00 Elección del Directorio de la Asociación Chilena de Esperanto, fijación de objetivos para el período 2007 - 2010, responsables de los mismos.
27 may 2007
En la reunión preparatoria para el 7° Encuentro Nacional de Esperanto, que -ahora sí- se realizará el 30 de junio de 2007, desde las 11 horas hasta las 19 hrs aprox. en la Sede Nacional del Instituto Nacional de la Juventud, calle Agustinas 1564 (Metro Estación Santa Ana). Aparecen en la foto de izquiera a derecha: Daniel Muñoz, Jean Mourrat, Iván Mättig y Daniel Carrasco. Foto: Héctor Campos7 abr 2007
ENCUENTRO NACIONAL ESPERANTISTA EN SANTIAGO
Prepárate! Estamos ya organizando el 7° Encuentro Nacional Esperantista que se realizará en Santiago, los días 26 y 27 de Mayo de 2007, en la Sede Nacional del Insituto Nacional de la Juventud.
El costo es de $3.000 e incluye el material del encuentro. Se recomienda llevar dinero para almuerzos, etc
El alojamiento para quienes son de provincias será propocionado por los esperantistas de Santiago.
Los depósitos pueden efectuarse - antes del 10 de mayo- en la cuenta vista (Chequera Electrónica) N° 42570008867, del BancoEstado, Oficina Curicó, a nombre de Héctor Campos Grez.
Efectuado el depósito, envíenos un mail con el aviso respectivo, o una carta, en ambos casos con una fotocopia o scaneo del documento; o simplemente avise al fono (75)315377 ó 99473462
ULTIMA HORA : Con el objeto de permitir mayor participación y por gestiones de varios esperantistas y amigos del idioma, , se ha logrado obtener la facilitación de una sala en la Sede del INJUV, en Santiago, por lo cual se han bajado los costos. Ahora si no hay escapatoria para no participar.
El costo es de $3.000 e incluye el material del encuentro. Se recomienda llevar dinero para almuerzos, etc
El alojamiento para quienes son de provincias será propocionado por los esperantistas de Santiago.
Los depósitos pueden efectuarse - antes del 10 de mayo- en la cuenta vista (Chequera Electrónica) N° 42570008867, del BancoEstado, Oficina Curicó, a nombre de Héctor Campos Grez.
Efectuado el depósito, envíenos un mail con el aviso respectivo, o una carta, en ambos casos con una fotocopia o scaneo del documento; o simplemente avise al fono (75)315377 ó 99473462
ULTIMA HORA : Con el objeto de permitir mayor participación y por gestiones de varios esperantistas y amigos del idioma, , se ha logrado obtener la facilitación de una sala en la Sede del INJUV, en Santiago, por lo cual se han bajado los costos. Ahora si no hay escapatoria para no participar.
SEPA LANDA ESPERANTO-RENKONTIĜO
Ĝi okazos la 26an kaj 27an de majo 2007, en Santiago de Ĉilio. La aliĝo kostas 3.000 ĉiliajn pesojn ( pli malpli 5 eŭroj) kaj enkluzivas la materialon por la renkontiĝo mem. Eblas pagi al elektronika ĉekaro N° 42570008867 el BancoEstado, je la nomo de Hector Campos Grez. Bv sendi fotokopion aŭ skaneigon de la deponilo per e-poŝto aŭ testuda letero al ni. Eksterlandanoj povas pagi per depono en la UEA-konto ceaa-v
LASTA MINUTE: Por ebligi pligranda partoprenado, ni sukcesis dank'al klopodoj de diversaj esperantistoj kaj Esperanto-amikoj la uzeblecon de ĉambron ĉe la Landa Instituto pri Juneco (INJUV) kaj tiel malaltiĝi la kostojn de partoprenado. Jam ne plu eblas foresti el nia landa renkontiĝo.
LASTA MINUTE: Por ebligi pligranda partoprenado, ni sukcesis dank'al klopodoj de diversaj esperantistoj kaj Esperanto-amikoj la uzeblecon de ĉambron ĉe la Landa Instituto pri Juneco (INJUV) kaj tiel malaltiĝi la kostojn de partoprenado. Jam ne plu eblas foresti el nia landa renkontiĝo.
20 jun 2006
SITIO WEB DE LA JUVENTUD ESPERANTISTA CHILENA
Gracias a la contribución de Daniel Carrasco, se ha abierto el sitio de ĈEJO (Ĉilia Esperantistas Junulara Organizo), dentro del sitio de la Asociación Chilena de Esperanto.
Puedes visitar el sitio, y desde luego contribuir en él, en esta dirección: chejo.esperanto.cl
Puedes visitar el sitio, y desde luego contribuir en él, en esta dirección: chejo.esperanto.cl
21 feb 2006
APOYA AL ESPERANTO COMO IDIOMA EN LAS NACIONES UNIDAS
Existe una forma de formalizar tu apoyo al Idioma Interncioanl Esperanto, como idioma para las Naciones Unidas, solo toma algunos segundos hacerlo. Haz click en http://www.petitionspot.com/petitions/ESPERANTO llenas el pequeño formulario en la página al lado inferior derecho, y listo!
Por hacerlo, muchas gracias!!!!
Por hacerlo, muchas gracias!!!!
24 ene 2006
DEK DEVOJ DE ESPERANTISTO
Mi legis la liston en esperanto.pl kaj trovis ege interesa:
- Bone sciu la lingvon, traktu ĝin kun respekto kaj lasu la versfaradon al poetoj.
- Esperanton uzu parolante, studu legante kaj ne fuŝu skribante.
- La plibonigistoj diskutu: vi Fundamenton sekvu kaj fidela restu.
- Informadu ĉiam, ne ĉie; klarigu, ne prediku; rakontu faktojn, ne esperojn.
- Kion vi povas lerni nur en unu semajno, ne instruu en unu horo; el malgravaĵoj ne faru regulon, kaj el regulo ne faru malgravaĵon.
- Verkante en Esperanto, ne kredu interesa, kion nacilingve neniu legus; ne imagu ke preseraroj plibeligas libron; ne malesperu se mankas aĉetantoj.
- Al grupo aliĝu; la kunvenon vizitu; Esperanton parolu.
- Atentu, ke internacia lingvo vivos nur per uzado. Memoru, ke tial internacia organizaĵo estas necesa.; senlace varbu por UEA.
- Legu gazeton, por ke vi konu novajn faktojn; abonu por ke ĝi povu ekzisti. Kunlaboru por ke ĝi estu interesa.
- Por Esperanto kiel movado agu; por ĝi kiel realaĵo pagu; kaj kiel altan idealon konservu ĝin en via koro.
21 ene 2006
ZAMENHOF PRILABORAS SIAN LINGVON
Mem Zamenhof detale priskribis en ruslingva letero (al Borovo) la naskiĝon de la ideo pri lingvo internacia. Laŭ tiu letero ni komunikas ( kun citaĵoj) la devenon de Esperanto.
En Bialystok por la kvarlingva loĝantaro “ pli ol ie la impresema naturo sentas la multpezan malfeliĉon de diverslingveco kaj konvinkiĝas ĉe ĉiu paŝo, ke la diverseco de lingvoj estas… la ĉefa kaŭzo, kiu disipas la homan familion kaj dividas en malamikajn partojn”.
“… mi ripetadis al mi, ke kiam mi estos grandaĝa, mi nepre foritos tiun malbonon”.
Li kiel malgranda infano revadis pri manieroj, kiel forigi la lingvajn barojn. Diversajn utopiojn li forĵetis, ĝis formiĝis en li la “konscio, ke la sola lingvo internacia povas esti nur neŭtrala, apartenanta al neniu el la nun vivantaj nacioj. Kiam… mi transiris en klasikan gimnazion, mi dum kelka tempo estis forlogata de lingvoj antikvaj kaj mi revis pri tio, ke mi…inkliados la homojn revivigi unu el ĉi tiuj lingvoj…Poste…mi venis al frima konvinko, ke ĉi tio estas neebla, kaj mi komencis malklare revi pri nova, arta lingvo”.
Li faris provojn, elpensadis riĉegajn deklinaciojn, konjugaciojn kun senfina amaso da gramatikaj formoj kun dikaj vortaroj. Baldaŭ li ekkomprenis, ke tio ne estas la ĝusta solvo.
La francan kaj germanan lingvojn li jam eklernis en infanaĝo, “sed kiam, estante en la 5ª klaso de gimnazio, mi komencis ellernadi la anglan, la simpleco de la angla gramatiko ĵetigis en miajn okulojn”, precipe kompare kun la latina kaj greka. “ Mi rimarkis tiam, ke la riĉeco de gramatikaj formoj…ne estas necesa… mi komencis forĵetadi la senbezonajn formojn, kaj mi rimarkis, ke la gramatiko ĉiam pli degelas en miaj manoj, kaj baldaŭ mi venis al la gramatiko plej malgranda, kiu okupis sen malutilo pro la lingvo ne pli ol kelkajn paĝojn”.
La revo nun jam ŝajnis ne tiel nerealigebla, sed la grandaj vortaroj ankoraŭ timigis lin. Tiam altiris lin atenton ( estante 17jara) du surskriboj de butikoj: “ Ŝvejcarskaja” (pordistejo) kaj “Konditorskaja” (sukeraĵejo)”. Tiu “skaja” vokis en li la penson, ke per afiksoj oni ricevas eblon “fari aliajn vortojn, kiujn oni ne devas aparte ellernadi. Ĉi tiu penso ekposedis min tute, kaj mi subite eksentis la teron sub miaj piedoj…”. La grandaj vortaroj, “komencis malgrandiĝadi antaŭ miaj okuloj”.
Li komencis tuj tiurilatan laboron, komparis diversajn lingvojn, kaj konstatis, ke en la naturaj lingvoj tiaj afiksoj efikas blide, neregule, - sed tiu lingvo, kiu tiujn konscie, regule uzas, fariĝus multe pli facila, “ĉiutage mi forĵetadis el la vortaro novan grandegan serion da vortoj, anstataŭigante ĉi tiun grandegon per unu sufikso, kiu signifis certan rilaton. Mi rimarkis tiam, ke granda amaso da vortoj pure radikaj ( ekz.: patrino, mallarĝa, tranĉilo) povas esti facile transformitaj en vortoj formitaj kaj malaperi el la vortaro”.
Li komencis laboradi sisteme, kaj baldaŭ li havis skribita la tutan gramatikon kaj malgranda vortaron.
Ĉe elekto de vortmaterialo komence li iris laŭ tute erara vojo, pensante, “Ke estas tute egale, kian formon havas tiu aŭ alia vorto”, ekonomie la vortoj estu mallongaj post forĵeto de senbezona nombro da literoj. Ekz.: anstataŭ la longa “interparoli”, sufiĉus “pa” ( komparu en volapuko “plim” anstataŭ komplimento),- do la apriora vortfarado allogis lin. Feliĉe li baldaŭ ekkomprenis, ke lernado, enmemorigo de tiaj vortoj : a, ab, ac, ad,…ba, ca, da, be, ce…aba..aca, ktp- estus terure malfacila, kaj li konvinkiĝis, ke “la materialo por vortaro devas estis Romana-Ĝermana, ŝanĝita nur tiom, kiom tion postulas la reguleco kaj aliaj gravaj kondiĉoj de lingvo”.
Li “baldaŭ rimarkis, ke la nunaj lingvoj posedas grandegan provizon da pretaj vortoj jam internaciaj, kiuj estas konataj al ĉiuj popoloj kaj faras trezoron por estonta lingvo internacia…”
En la jaro 1878 lia “Lingwe Universala” estis preta, li vizitis tiam okan klason de gimnazio. Li prezentis sian lingvon al siaj samklasanoj. “La plimulto de ili estis forlogitaj de la ideo kaj de… neordinara facileco de la lingvo kaj komencis ĝin ellernadi. La 5an de decembro 1878 ni ĉiuj kune festis…” Ili parolis en la nova lingvo kaj kantis ĝian himnon:
Malamikete de las nacjes
Kadó, kadó, jam temp’ está!
La tot’ homoze in familje
Komunigare so debá.
(Malamikeco de la nacioj, falu, falu jam tempo estas!
La tuta homaro en familion unuiĝi devas.)
Post la matura ekzameno la “apostoloj” dela nova lingvo disiris, sed renkontante la mokojn de la homoj, baldaŭ ili malkonfesis la lingvon; Zamenhof restis sola. Li decidis atendi 5-6 jaroj, zorge elprovadi la lingvon kaj prilabori ĝin praktike. Dum siaj universitataj jaroj li parolis al neniu pri sia lingvo, sed kiel solulo, retirante sin en la plej bela tempo de la vivo el la gaja kamaradaro, li revadis kaj laboris kaŝante siajn pensojn. “Dum ses jaroj mi laboris, perfektigante kaj provante la lingvon… multe mi tradukadis en mian lingvon, skribis en ĝi verkojn originalajn, kaj vastaj provoj montris al mi, ke tio, kio ŝajnis al mi tute preta teorie, estas ankoraŭ ne preta praktike…”
“Vortoj kaj formoj, principoj kaj postuloj puŝis kaj malhelpis unu la alian, dum en la teorio… ili ŝajnis al mi tute bonaj… Kelkaj formoj, kiuj ŝajnas al mi riĉaĵo, montriĝis al mi nun en la praktiko senbezona balasto, tiel ekz mi devis forĵeti kelkajn nebezonajn sufiksojn.”
Post plurjara zorga elprovado, plibonigado fine li decidis publikigi sian laboron. Li pretigis la manuskripton de sia unua broŝuro kun la titolo: “Lingvo Internacia. Antaŭparolo kaj plena lernolibro.” Li, kiel komencanta kuracisto, ne volis konigi sian propran nomon ĉe tia nefaka laboraĵo, kaj tial uzis la pseŭdonimon : “D-ro Esperanto”. Sed nun li spertis la “maldolĉan praktikon de la vivo, la financan demandon”. Vane li serĉis eldonanton, oni rifuzis riski la libroeldonon, eble senprofitan – ĝis fine per la helpo de lia bopatro kaj fianĉino, en 1887 povis aperi en preso lia “Unua Libro” en rusa lingvo. En la sama jaro aperis ĝiaj tradukojn en pola, germana kaj franca lingvoj. Tiu unua broŝuro enhavis krom Antaŭparolo la alfabeton, la gramatikon en 16 reguloj, kelkajn legaĵojn kaj 947 radikojn.
La “Unua Libro” enhavis du gravajn rimarkojn: “Lingvo internacia, kiel ĉiu nacia, estas propraĵo de ĉiuj…”, … la aŭtoro forlasas por ĉiam ĉiujn personajn rajtojn al ĝi…”
(Ni memorigas, ke parte de la kontraŭa opinio kaj sinteno de Schleyer kaŭzis la malsukceson de Volapuko.)
Zamenhof akiris kelkajn adreslibrojn, dissendis siajn broŝurojn al unuopajn personoj, redakcioj, societoj, ktp… eĉ kelkaj pagitaj anoncojn li aperigis en gazetoj…
Kaj alvenadis multaj respondoj, interesiĝadoj… la lingvo ekiris sian vojon.
En Bialystok por la kvarlingva loĝantaro “ pli ol ie la impresema naturo sentas la multpezan malfeliĉon de diverslingveco kaj konvinkiĝas ĉe ĉiu paŝo, ke la diverseco de lingvoj estas… la ĉefa kaŭzo, kiu disipas la homan familion kaj dividas en malamikajn partojn”.
“… mi ripetadis al mi, ke kiam mi estos grandaĝa, mi nepre foritos tiun malbonon”.
Li kiel malgranda infano revadis pri manieroj, kiel forigi la lingvajn barojn. Diversajn utopiojn li forĵetis, ĝis formiĝis en li la “konscio, ke la sola lingvo internacia povas esti nur neŭtrala, apartenanta al neniu el la nun vivantaj nacioj. Kiam… mi transiris en klasikan gimnazion, mi dum kelka tempo estis forlogata de lingvoj antikvaj kaj mi revis pri tio, ke mi…inkliados la homojn revivigi unu el ĉi tiuj lingvoj…Poste…mi venis al frima konvinko, ke ĉi tio estas neebla, kaj mi komencis malklare revi pri nova, arta lingvo”.
Li faris provojn, elpensadis riĉegajn deklinaciojn, konjugaciojn kun senfina amaso da gramatikaj formoj kun dikaj vortaroj. Baldaŭ li ekkomprenis, ke tio ne estas la ĝusta solvo.
La francan kaj germanan lingvojn li jam eklernis en infanaĝo, “sed kiam, estante en la 5ª klaso de gimnazio, mi komencis ellernadi la anglan, la simpleco de la angla gramatiko ĵetigis en miajn okulojn”, precipe kompare kun la latina kaj greka. “ Mi rimarkis tiam, ke la riĉeco de gramatikaj formoj…ne estas necesa… mi komencis forĵetadi la senbezonajn formojn, kaj mi rimarkis, ke la gramatiko ĉiam pli degelas en miaj manoj, kaj baldaŭ mi venis al la gramatiko plej malgranda, kiu okupis sen malutilo pro la lingvo ne pli ol kelkajn paĝojn”.
La revo nun jam ŝajnis ne tiel nerealigebla, sed la grandaj vortaroj ankoraŭ timigis lin. Tiam altiris lin atenton ( estante 17jara) du surskriboj de butikoj: “ Ŝvejcarskaja” (pordistejo) kaj “Konditorskaja” (sukeraĵejo)”. Tiu “skaja” vokis en li la penson, ke per afiksoj oni ricevas eblon “fari aliajn vortojn, kiujn oni ne devas aparte ellernadi. Ĉi tiu penso ekposedis min tute, kaj mi subite eksentis la teron sub miaj piedoj…”. La grandaj vortaroj, “komencis malgrandiĝadi antaŭ miaj okuloj”.
Li komencis tuj tiurilatan laboron, komparis diversajn lingvojn, kaj konstatis, ke en la naturaj lingvoj tiaj afiksoj efikas blide, neregule, - sed tiu lingvo, kiu tiujn konscie, regule uzas, fariĝus multe pli facila, “ĉiutage mi forĵetadis el la vortaro novan grandegan serion da vortoj, anstataŭigante ĉi tiun grandegon per unu sufikso, kiu signifis certan rilaton. Mi rimarkis tiam, ke granda amaso da vortoj pure radikaj ( ekz.: patrino, mallarĝa, tranĉilo) povas esti facile transformitaj en vortoj formitaj kaj malaperi el la vortaro”.
Li komencis laboradi sisteme, kaj baldaŭ li havis skribita la tutan gramatikon kaj malgranda vortaron.
Ĉe elekto de vortmaterialo komence li iris laŭ tute erara vojo, pensante, “Ke estas tute egale, kian formon havas tiu aŭ alia vorto”, ekonomie la vortoj estu mallongaj post forĵeto de senbezona nombro da literoj. Ekz.: anstataŭ la longa “interparoli”, sufiĉus “pa” ( komparu en volapuko “plim” anstataŭ komplimento),- do la apriora vortfarado allogis lin. Feliĉe li baldaŭ ekkomprenis, ke lernado, enmemorigo de tiaj vortoj : a, ab, ac, ad,…ba, ca, da, be, ce…aba..aca, ktp- estus terure malfacila, kaj li konvinkiĝis, ke “la materialo por vortaro devas estis Romana-Ĝermana, ŝanĝita nur tiom, kiom tion postulas la reguleco kaj aliaj gravaj kondiĉoj de lingvo”.
Li “baldaŭ rimarkis, ke la nunaj lingvoj posedas grandegan provizon da pretaj vortoj jam internaciaj, kiuj estas konataj al ĉiuj popoloj kaj faras trezoron por estonta lingvo internacia…”
En la jaro 1878 lia “Lingwe Universala” estis preta, li vizitis tiam okan klason de gimnazio. Li prezentis sian lingvon al siaj samklasanoj. “La plimulto de ili estis forlogitaj de la ideo kaj de… neordinara facileco de la lingvo kaj komencis ĝin ellernadi. La 5an de decembro 1878 ni ĉiuj kune festis…” Ili parolis en la nova lingvo kaj kantis ĝian himnon:
Malamikete de las nacjes
Kadó, kadó, jam temp’ está!
La tot’ homoze in familje
Komunigare so debá.
(Malamikeco de la nacioj, falu, falu jam tempo estas!
La tuta homaro en familion unuiĝi devas.)
Post la matura ekzameno la “apostoloj” dela nova lingvo disiris, sed renkontante la mokojn de la homoj, baldaŭ ili malkonfesis la lingvon; Zamenhof restis sola. Li decidis atendi 5-6 jaroj, zorge elprovadi la lingvon kaj prilabori ĝin praktike. Dum siaj universitataj jaroj li parolis al neniu pri sia lingvo, sed kiel solulo, retirante sin en la plej bela tempo de la vivo el la gaja kamaradaro, li revadis kaj laboris kaŝante siajn pensojn. “Dum ses jaroj mi laboris, perfektigante kaj provante la lingvon… multe mi tradukadis en mian lingvon, skribis en ĝi verkojn originalajn, kaj vastaj provoj montris al mi, ke tio, kio ŝajnis al mi tute preta teorie, estas ankoraŭ ne preta praktike…”
“Vortoj kaj formoj, principoj kaj postuloj puŝis kaj malhelpis unu la alian, dum en la teorio… ili ŝajnis al mi tute bonaj… Kelkaj formoj, kiuj ŝajnas al mi riĉaĵo, montriĝis al mi nun en la praktiko senbezona balasto, tiel ekz mi devis forĵeti kelkajn nebezonajn sufiksojn.”
Post plurjara zorga elprovado, plibonigado fine li decidis publikigi sian laboron. Li pretigis la manuskripton de sia unua broŝuro kun la titolo: “Lingvo Internacia. Antaŭparolo kaj plena lernolibro.” Li, kiel komencanta kuracisto, ne volis konigi sian propran nomon ĉe tia nefaka laboraĵo, kaj tial uzis la pseŭdonimon : “D-ro Esperanto”. Sed nun li spertis la “maldolĉan praktikon de la vivo, la financan demandon”. Vane li serĉis eldonanton, oni rifuzis riski la libroeldonon, eble senprofitan – ĝis fine per la helpo de lia bopatro kaj fianĉino, en 1887 povis aperi en preso lia “Unua Libro” en rusa lingvo. En la sama jaro aperis ĝiaj tradukojn en pola, germana kaj franca lingvoj. Tiu unua broŝuro enhavis krom Antaŭparolo la alfabeton, la gramatikon en 16 reguloj, kelkajn legaĵojn kaj 947 radikojn.
La “Unua Libro” enhavis du gravajn rimarkojn: “Lingvo internacia, kiel ĉiu nacia, estas propraĵo de ĉiuj…”, … la aŭtoro forlasas por ĉiam ĉiujn personajn rajtojn al ĝi…”
(Ni memorigas, ke parte de la kontraŭa opinio kaj sinteno de Schleyer kaŭzis la malsukceson de Volapuko.)
Zamenhof akiris kelkajn adreslibrojn, dissendis siajn broŝurojn al unuopajn personoj, redakcioj, societoj, ktp… eĉ kelkaj pagitaj anoncojn li aperigis en gazetoj…
Kaj alvenadis multaj respondoj, interesiĝadoj… la lingvo ekiris sian vojon.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)